Adalet, Demokrasi ve Zeydan Karalar

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Demokrasi, yalnızca sandıkla ölçülmez; yasaların adil ve eşit biçimde uygulanmasıyla, toplumun her bireyinin hukukun koruması altında olduğuna inanmasıyla güçlenir. Yasaların hakkıyla uygulanmadığı bir yerde, demokrasi sadece kâğıt üzerinde kalır. Oysa adalet, hem demokrasinin vazgeçilmez temeli, hem de ileri demokrasiye giden yolun en önemli aracıdır.

Türkiye’de son dönemde toplumsal barış ve huzuru tesis etme adına önemli adımlar atılıyor. Bundan birkaç ay önce dile getirilmesi dahi hayal gibi görülen gelişmeler bugün tartışılıyor, hayata geçiriliyor. Ancak aynı süreçte yaşanan bazı uygulamalar, toplumun adalet duygusunu derinden sarsıyor.

Bunun en güncel örneği, Adana Büyükşehir Belediye Başkanı Zeydan Karalar hakkında açılan dava. Dokuz yıl önce işlendiği iddia edilen bir suç nedeniyle İstanbul savcısının soruşturma yürütmesi, İstanbul’daki bir mahkemenin Adana’da işlendiği öne sürülen bir olayla ilgili karar vermesi, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 12. maddesiyle açıkça çelişiyor. Yasa, bir suçun işlendiği yerdeki savcının soruşturma yapacağını ve o yerdeki mahkemenin davaya bakacağını tartışmasız biçimde düzenliyor.

Dahası, bir itirafçının/iftiracının beyanlarıyla soruşturmanın açılması, ardından görevden uzaklaştırma kararının alınması hem Belediyeler Kanunu’nun 47. maddesine, hem de Türkiye’nin imzasını taşıdığı Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 5. maddesine aykırı görünüyor. Zira yasaya göre belediye başkanlarının görevleriyle ilgili bir suç nedeniyle soruşturma açıldığında, İçişleri Bakanı tarafından geçici uzaklaştırma kararı alınabilir; ancak mevcut süreç bu yasal zeminden kopmuş durumda.

Bu tablo, kamu vicdanında “siyasi operasyon” algısını güçlendiriyor. Oysa demokratikleşme sürecinde en çok ihtiyaç duyduğumuz şey, toplumsal adalet duygusunun pekişmesi ve hukukun herkese eşit biçimde uygulanacağına olan inancın güçlenmesidir.

Zeydan Karalar davasının Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 12. maddesi uyarınca Adana Cumhuriyet Savcılığı’na devredilmesi, hem hukukun üstünlüğü ilkesine uygun olacaktır hem de toplumda yaralanan adalet duygusunun onarılmasına katkı sağlayacaktır.

Zeydan Karalar davası özelinde yapılacak olan, yasal mevzuata uygun bir süreç işletmektir. Eğer dosya, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun öngördüğü şekilde Adana Cumhuriyet Savcılığı’na devredilirse, bu adım hem hukukun üstünlüğü ilkesini pekiştirecek hem de toplumda adalet duygusunun yeniden güçlenmesine katkı sağlayacaktır.

Demokrasi, yalnızca seçimlerle değil, adaletin herkese eşit ve tarafsız biçimde dağıtılmasıyla yaşar. Bu nedenle bugün en büyük sorumluluk, davaların hukuk temelinde yürütülmesi ve adaletin siyasetin gölgesinden uzak tutulmasıdır.

**

Mevlüt Abinin Not Defteri

Festival Var, Millet Yok!

Adana’da festival olmuş… Hem de Altın Koza! Düzenleyenlere bakarsan millet coşkudan göbek atmış, sanatçılar gelmiş, sinema şöleni yaşanmış.

He de bak hele… Benim habrim bile olmadı! Yahu ahaliye soruyorum, kime sorsam “Ne festivali gardaş?” diyo. Demek ki festival yapılmış ama millete uğramamış.

Haberim olsaydı var yaaa, kortejin en önünde ben yürürdüm. Hem öyle boş yürüyüş değil, artist gibi! Bir elimde bayrak, öbür elimde telefon… Arka fonda ünlü sanatçılar: basardım “selfie”yi, çatır çatır sosyal medyada yayınlardım. Yeni nesil gazetecilik ha, anında “Mevlüt Abi influencer” olurdu.

Ama bizim başımıza gelmez öyle şeyler. Festival yapılmış, biz hâlâ Hüseyin Abinin kahvehanesinde okey taşlarını diziyoruz.

Şimdi size soruyorum gari: Adana’da sinema mı kaldı da festival yapıyorsunuz? Yazlık sinemalar çoktan tarihe karıştı, kışlık sinemalar desen, bir elin parmağı kadar. Bari deseydiniz, Hüseyin Abinin kahvehanesine kurardık makineyi. Millet çayını içerken yüzlerce kişi film izlerdi. Hem festival dediğin biraz halkın içinde olur, değil mi?

Ama nerdeee… Bizimkiler işi gücü süs püsü seviyo. Halk yok, seyirci yok, ama “festival coşkuyla kutlandı” diye rapor hazır. Valla bravo!

Netice şu: Film var, sinema yok… Festival var, millet yok… Ama olsun, fotoğraflar güzel çıktı mı, gerisi yalan dolan!