KUSUR ARAMAK MI?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İbrahim Ethem Hazretleri’ne dostu sorar. Senelerdir arkadaşız, söyle bakalım ben de hoşuna gitmeyen bir şey var mı?

Ve gönüllere dokunan o cevabı verir. “Ben ,sana hiç o gözle bakmadım ki..”

Sevgi, kusur aramak değildir.

Oğlu arıyordu. Baba açtı, sesi hâlâ torunun sıcaklığıyla yumuşaktı.

Efendim oğlum? Oğlunun sesi sert değildi ama mesafeliydi. Birinin kulağına fısıldadığı cümleler gibi.

Baba…  İyi olmamış. Gelin üzülmüş. Yüzü düşmüş. “Herkesin yanında ders verir gibi konuştu” diyor.

Lütfen… Bizim evde öyle konuşma. Ev bizim düzenimiz biliyorsun. Kimseyi kırmak istemeyiz.

Baba durdu. Sokağın serin sabahı, bir an nefes gibi yüzüne vurdu. Dizinin bağı çözüldü sanki.

Yavaşça konuştu: Öyle mi demiş?

Peki oğlum. Siz kırılmayın yeter. Ben gelmem artık öyle ansızın. Merak etmeyin…

Biz uzaktan severiz zaten. Telefon kapandı. Baba başını kaldırdı, gökyüzüne baktı. Gözleri dolmadı.

Sadece içinden bir cümle geçti; kimse duymadı, rüzgâr bile taşıyamadı.

“Meğer ev büyüdükçe yürek küçülürmüş…”

Sonra bastonuna değil, yılların emeğine dayanmış bir adam gibi yürüdü. Torun gülüşü çınladı hafızasında. Onun için eksilmeyecek, geri çekilecek… Ama küsmeyecek bir sevgiydi bu.

Çünkü o biliyordu artık: En ağır kapı… Evlat kapısıymış.

Ve en sessiz kırgınlık… Babanın ki.

Ve o an sadece içinden geçti, dudakları kıpırdadı: “Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin…” (Gerçek bir olaydan kurgulanmıştır.)

***

Allah’ım! Şu en çok uhuvvete ihtiyacımız olan bir zamanda ayrılığa düşmüş kalplerimizi birleştir. Aramızı düzelt ve bizi basiret ve ferasetimizi kuşanarak kurtuluşa/doğru yola ilet.

Allah’ım! Cuma  vakti bizi karanlıklardan aydınlığa çıkar ve her türlü günahın açığından da, gizlisinden de uzaklaştır.

Ve Rabbim! Bizleri hatır gözetenlerden, vefalı olanlardan, gönül onaranlardan eyle! Âmin. Günümüz huzurlu, feyizli bereketli, hayırlı aydınlık,  olsun. Selam ve dua ile…