SESSİZLİĞİN İÇİNDEKİ SİLİVRİ /2

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Adana’dan Silivri’ye uzanan yollar da aşılır…
Gürültülü/ sessiz, kötü hava koşullarına göğüs
gerip, karanlığa başkaldırıp Adana/ Silivri arası
da aşılır… Bu zorlukları aşmanın ne demek
olduğunu Hasan Hüseyin dizelerine dökmüş,
demişti ki, “kanadık toprak olduk/ çekildik
bayrak olduk/ döküldük yaprak olduk/geldik
bugüne- ekmeği bol eyledik/acıyı bal eyledik/
sıratı yol eyledik/geldik bugüne- ekilir ekin
geliriz/ ezilir un geliriz/ bir gider bin geliriz/
beni vurmak kurtuluş mu…”
Dokuz kişiydiler, Zeydan Karalarla
birlikte tutuklu bulunan belediye başkanları
için başlattıkları Özgürlük Yürüyüşü Silivri
eylemlerini sonlandırdılar. Adana’dan gelip,
Silivri’de karşılayanlara ekmeği bol/ acıyı
bal/ yokuşu yol eylediklerini anlattılar!
Karalar’ın suçsuzluğunu, bir suçlama bile
varsa yargılama yerinin Adana olduğunu
anımsattılar! Ekilip ekin/ ezilip un/ bir gidip bin
gelineceğini belirttiler! Hak için, hukuk için
yürüdüklerini demeden geçmediler…
***
İkibuçuk aydır Zeydan Karalar içeride
tutuluyor… Adana’da, Karalar’ın Silivri’de
olduğunu bilmeyen yok, üstelik “neden
içeride” olduğunu somut kanıtlarla
ortaya koyacak biri de şu ana dek yok!
Adanalının yaşadığı, Adanalıya yaşatılan
kaygı bu! Silivri’de bekleyenler, yürüyenler,
karşılayanlar… Denilse ki, “Karalar şunları
yaptı, yaptığını da onayladı!” Kimsenin
diyeceği bir şey olmaz, ancak salt bir
“itirafçının” suçlamasıyla, bir de her şeyin
“hukuk” çerçevesinde ilerlediği belirtilerek
apar/ topar evden alınması Adanalıya,
Adana’da arasında öyküler olan yurttaşa
dokunuyor!
Şunun altını belirgin biçimde çizelim:
Olay, onbir yıl öncesine dayanıyor, Karalar’ın
Seyhan Belediyesi’ni kazandığı ilk günlere…
Olayın yaşandığı, Karalar’ın suçlandığı
olay Seyhan’da kendinden önceki belediye
başkanı döneminde yapılan bir işle ilgili…
Ceza Muhakemesi Yasası’nın 12/1. maddesi
de süreci “Davaya bakmak yetkisi, suçun
işlendiği yer mahkemesine aittir” sözleriyle
tanımlıyor! Bu denli açık, bu denli olay net…
“Neden Silivri’de” sorusunun yanıtı verilmiyor!
***
Adanalı dokuz gencin binikiyüz kilometrelik
Özgürlük Yürüyüşü, her yerde konuşuldu!
Adana Silivri arasında, yol üstünde sıkça
durduruldu, sıkça destekler yinelendi… Bu
denli uzun yürüyüşe bir başka örnek var
mı bilmiyorum; ancak karşılaştıkları her
yere “ekilip ekin/ ezilip un/ bir gidip bin”
gelineceğini gösterdiklerine inanıyorum.
Bu “yürüyüş” eylemine neden olan Başkan
Zeydan Karalar’ın Adana’da ne denli
sevildiğini, “belirsiz” bir suçlama nedeniyle/
egemen olan hukuksuzluğa karşı neler
yapılabileceğini ortaya koyarken “çabanın”
umudu yeşerteceğini tüm yurda gösterdiler.
Silivri’de dokuz gencin verdiği «bizim
başkanlarımız yargılanamaz değiller, ama
hiçbir somut kanıta dayanmayan suçlamalarla
hapiste tutulmaları kabul edilebilir değildir»
iletisi boş değildir! Hele, “yargılama
süreçlerinin tutuksuz şekilde sürmesi
gerektiğini” belirtmeleri hiç boş değil!
***
Silivri’de tutuklu bulunanlara ilişkin
“itirafçıların” anlattıkları “hoş” şeyler değil!
“İtirafçının” sözlerini dayanak göstererek
“halkın istenciyle” göreve gelmiş olanların
“sorgusuz/ kanıtsız” içeride tutulmaları da
“hoş” değil! Ayrıca bir de Ceza Muhakemesi
Yasası’nın 12/1. Maddesi var biliyorsunuz,
ona dayanarak Zeydan Karalar’ın Silivri’de
yargılanması da “hoş” değil! Yaşanan olaylar,
hukukçu olmayanları bile “anayasayı” bilmeye
itekliyor gördüğünüz gibi… “Davaya bakmak
yetkisi, suçun işlendiği” yermiş, onu da
öğrendik!
Silivri, Marmara Denizi’nin kıyısına
uyum sağlamış bir kent olduğunca, martı
çığlıklarının/ deniz dalgasının duyulmadığı iç
bölgelerde “sessizliğin” adı olmuştur! Silivri’nin
“ninni” bilmez, yolları tuz kokmaz, umut
yeşermez yüzünü gördüm orada… Bağırsak
sesimiz güvercin çırpınışı olur kaplardı
göğünü Silivri’nin, umut yeniden fışkırırdı kim
bilir ansızın; izin verselerdi, hak deselerdi,
insan sevselerdi, doymaz olmasalardı,
hırs yapmasalardı, gurur saymasalardı,
duygudaşlık kursalardı, doyabilselerdi
Silivri’de kucaklanırdı doyasıya… Silivri hem
sessizlik, hem özgürlüğün düşlendiği yerdir
yüreklerde…