AFFETMEK KENDİNİZE YAPTIĞIMIZ BİR İYİLİKTİR

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklife bulunur.“Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?’
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
“O zaman” der öğretmen,  “Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin”
“Şimdi yarınki ödevlerinize hazır olun.Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!”
Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır.
 
Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen. “Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını patatesin üzerine yazıp torbaya koyun.”
Bazı öğrenciler üçer beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzını kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine “Peki şimdi ne olacak?” der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar.
“Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız.Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde hep yanınızda olacaklar.’
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar. “Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.”“Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk.”
 
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir.
“Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir iyilik olarak düşünüyoruz. Halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.’
 
Affetmemek, kin, nefret, öfke duymak bitirilmemiş duygulardır ve çoğu zaman karşı tarafın bundan haberi bile yoktur. Onlar hayatlarına kaldığı yerden devam ederken siz affetmeyerek bir kısır döngünün içerisine girersiniz. Onlara kızgınlığınız arttıkça affedemez ve bu yükü üzerinizden atamazsınız. O yükten kurtulamadıkça da kızgınlığınız daha da artar.
 
William Fergus Martin şu 4 adımda affetmeyi öğrenebileceğimizi belirtir.
 
1- Kimi, niye affetmek istediğinizi belirtin.
2- Durum hakkında şu anda nasıl hissettiğinizi itiraf edin. Gerçekten ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü dürüst bir şekilde belirtmelisiniz. Ve sonra bu duygulardan kurtulma ihtimaline açık olma isteğinizi yazın.
3- Affetmenin size sunacağı yararları yazın.Eğer bu yararlar hakkında emin değilseniz, sadece şimdilik duymak istediğiniz genel, bir kaç his seçin (daha mutlu, daha rahat, daha güvenli olmak vb.). Affetiğiniz zaman nasıl daha iyi hissedeceğiniz konusunda size yardımcı olacaktır.
4- Kendinizi affetmeye odaklayın. Bütün yapmanız gereken kimi affetmeye niyetlendiğinizi belirtmek ve affedecek olmaktan gelen yararları bilmek.
 
Özgürlüğün, mutluluğun, başarının en etkili yolu affetmeyi öğrenmektir. Affetmek ve affedilmek dileğiyle.
 
Sevgilerimle,