ŞAMPİYON ADANA DEMİRSPOR

Bir kalp yangını, bir gönül yarasıydı,
Sıcacık bir duaydı şampiyonluk.
Dile basit geliyordu belki ama,
Yüreğe ağır…
Kolaydı istemek ancak,
Kavuşmak Ferhat'ın Leyla'ya vuslatı kadar imkânsız gibiydi.
Ölümden korkmuyorduk, şampiyonluk görmeden ölmekten korkuyorduk.
Halkın takımıydık.
Alayına asiydik ve eyvallahımız yoktu kralına.
Biliyorduk ki; Beklenen gün gelecekse çekilen çilenin bir anlamı vardı.
O yüzden bir kez olsun Ah! Etmedik.
Her defasında yeniden vurulduk, yıkılmadık.
Tekrar tekrar sınandık ama vazgeçmedik.
Pes etmedik.
Lügatimizde yer vermedik boyun eğmeye.
Kulak tıkadık, bizde olmayan kendilerinde var diye bizimle dalga geçenlerin sözlerine.
Verilen kavgalar, edilen yeminler hep şampiyonluk üzerineydi.
Her geçen gün büyüyen bir özlem vardı içimizde.
Sevdalıların yüreğinde yanan yangınlar gibi yanıyor,
Annelerin yüreğinde kanayan yaralar gibi kanıyordu.
Ancak küçücük bir çocuğun duası gibi asla vazgeçmiyorduk hedeflerimizden.
Her final öncesi içimizde filizlenen duygular,
Işıl ışıl parlayan gözlerimizdeki heyecan diri tutuyordu umutlarımızı.
Her sezonu ümitle kucaklayan,
Çoğunda hüzün ve kederi iliklerine kadar yaşayan,
Dertlerin bir gün biteceğine iman etmiş,
Haksızlık karşısında susulmayacağını yüreğine nakşetmiş,
Karşımızdaki kim olursa olsun kavga etmekten korkmayan
Yağmur, çamur, sıcak, soğuk demeden her şart altında kanının son damlasına kadar emek vermekten çekinmeyen,
Dikleşerek dik duran,
Kahraman, cesur çocuklardık.
Hedefe varmak değil o yolda olmak diri tutuyordu bizi.
Adımızı kaldırımlara kazıdık.
Onurlu mücadelelerin ardından hezimete uğrasak da,
Boyunbükmedik hiçbir zaman.
Başımızı önde yürümedik.
Kimsenin önünde eğilmedik.
Tek sözümüz, ilk yeminimizdi seni sevmek.
Çeyrek asırdan fazla bekledik.
Vaz geçmedik.
Sonunda muradımıza erdik.
Son verdik o hasrete ve şampiyonluk geldi bu sene.
26 yıllık özlem sona erdi.
Lig, şimdi süper oldu işte.
Futbol takımları arasında ifade edilen üç büyükler diye bir şeyi kabul etmedik hiçbir zaman.
Çünkü bizim için tek büyük kulüp Adana Demirspor'du.
Şampiyon Adana Demirspor.
Çileli ve uzun bir yolculuğun ardından, zaman zaman şehrin ileri gelenleri (!) tarafından yalnızlığa itilmiş, kimsesiz bırakılmış, siyasetçilerin (faşist bir köylü ağası edasıyla) “Vallah! Sataram ha!" tehditlerine maruz kalmış çok uzun yılların ve karanlık yolların ardından bir doğum sancısı sonrası artık gün gibi ortaya çıkan bir gerçek;
Şampiyon Adana Demirspor.