BİRİLERİ BELKİ BANA KIZACAK AMA…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Biz yazarken kimseyi hedef almıyoruz. Zaten buna ne inancımız, nede yetişme tarzımız müsaade eder. Ama şu gerçek var ki,  ben dâhil kimse eleştiriyi kabul etmiyor. Hadi bunu kabul edelim,  yapıcı eleştiride kabul görmüyor.

***

İsterseniz bir kısım kişi ve kişilerin kızacağı olaydan başlayalım konuya. Cami ve  Cami cemaati… Geçen ay içerisinde tüm camilerde Cuma namazından sonra görevli hoca efendiler.

Kimisi Vaaz kürsüsünde, Kimisi ise hutbede duyuru yaptı.

Ve duyurularında dediler ki, değerli cemaatimiz malumunuz okullar kapandı. Bundan sonra yaz Kurân-Kerim kursları başlayacak ne olur evlatlarınızı bu kurslara gönderin. (Yanlış hatırlamıyorsam bu kurslardan dolayı görevli Hoca efendilere birde ücret ödüyor, yani emeklerinin de karşılığını alıyorlar veya alacaklar.)

***

Anlamadığım konu ise şu. Yaz tatillerinde bu kadar hoca efendiler göz bebeğimiz çocuklara dini, İslam’ı anlatıyor. Efendim, bu kadar Kur’anı Kerim kursları ve birçok ilde onlarca İmam Hatip Lisesi var ama ortada cemaat yok. Geçen günlerde İmam Hatip lisesinden bir arkadaşım ziyaretime geldi. Cami ve cemaatten konuşurken dedi ki, Camiden geliyorum Camide cemaat olarak en genç cemaat bendim diyor. Arkadaşım yaşı kaç 61.

***

Bu kadar Camii, Kur’an Kursu ve İmam –Hatip okulu varken. Evet neden? Cemaat sayısında çoğalma yok.  Aksine azalma var. Çünkü ölenin yerine yeni cemaat koyamıyoruz. Koysak Camide ki, cemaat sayısı fazlalaşır. Bende bir eski Diyanet görevlisi olarak kendimi de içine katarak, eleştiriyorum ve  nerede yanlış yapıyoruz?

Bu konuda etkili, yetkili, belki kabaca olacak ama bu konuda kafa yoranlar ve kafası çalışanlar bir kafa yorması lazım. Yoksa durum hiç ama hiç iyi değil…

***

Yıllar önce idi, O zamanlar daha lise talebesi yıllarımızdı gözümüzde koca şehir Ankara vardı. Hakikaten koca şehirdi.  Büyük adamlar orda idi. Nüfus çoğunluğu orada burada tedavi olamayan hasta oraya giderdi. Her şeyi oradan öğrenirdik.

Evet, her şeyi orada öğrenirdik diye yazdım ya, Ankara’da bulunduğumuz günlerde o zamanın meşhur Camiisi Kocatepe ‘de (gerçi şimdide meşhur ama) namaz kıldık, hoca efendi cenaze var diye cemaate bildirdi.

Dışarı çıktık. Biz mevtanın olduğu bölüme geçtik Cenaze namazını kılınca sağa selam verince birde ne göreyim. Bir kısım kişi ve kişiler, safta değil oradan bizi izliyor. Yani cenazesine geldiği, akrabası, konu komşu, arkadaş ne bileyim hangileri olduğunu zaten biz oralı değiliz.

Orada merhumun cenaze namazını kılmamışlardı. Yanımda bulunan arkadaş ya,  burası  nasıl bir şehir,  kişi ve kişiler cenazesine geldiği ölünün namazını kılmıyor biz tanımadığımız adamın cenaze namazını kılıyoruz demiş ve ikimizde hayret etmiştik.

Hayret edişimizin sebebi, o zamanlar burada Adana’da öyle bir olay yaşanmıyordu, zaten böyle bir olayda ayıplanırdı.

***

Şimdi bu yazıyı okuyanlar bazı çokbilmişler kişiler şu şekilde homurdanacak. Diyecekler ki, Efendim Cenaze namazı Farzı Ayn değil Farzı Kifaye.

Nedir farzı kifaye?

İslamiyet’te, toplumda bir ihtiyacın giderilmesinde tüm toplum sorumlu tutulmuştur. Sorumluluğun bir kimse tarafından üstlenilmesi ve ihtiyacın birileri tarafından karşılanması durumunda diğer kişilerden sorumluluk düşmektedir. Bu durum farz-ı kifâye olarak tanımlanmıştır.

Yani orada bulunanlardan bazıları cenaze namazını kılarsa diğerlerinin üzerinden düşer ama şu da unutulmaması lazım.

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Kim, sevâbına inanarak, karşılığını sadece Allah’tan bekleyerek bir Müslüman cenazesi ile birlikte gider ve namazı kılınıp gömülünceye kadar beklerse, her biri Uhud dağı kadar olan iki kîrât sevapla döner. Kim de cenaze namazını kılar, defnolunmadan önce ayrılırsa bir kîrât sevapla döner.” (Buhârî,)

Son zamanda maalesef Öncü şehir Adana’mızda, yıllar önce Ankara’da gördüğümüz olaylara şahit oluyoruz. Biz cenaze namazı kılarken, Cenaze gelenlerin bir kısmı lütfedip cenaze namazını kılmıyor. Evet, nerede hata yaptık. Nerede hata yapıyoruz?