Yalanlanma Şampiyonu

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Son günlerde medyada dikkat çeken ilginç bir tablo var:
Gazeteci Fatih Altaylı, neredeyse her açıklamasıyla bir “yalanlanma furyası”nın merkezinde. Hapiste olduğu dönemde dahi YouTube kanalı üzerinden yayınlanan açıklamaları, kamuoyunda geniş yankı uyandırıyor; ama çoğu zaman da hızla tekzip ediliyor.

Son örnek, Anahtar Parti Genel Başkanı Yavuz Ağıralioğlu ile ilgili.
Altaylı, Ağıralioğlu’nun kendisine yaptığı bir ziyaretten sonra, onun “Meral Akşener ve Sinan Oğan’ın 50 milyon dolar aldığı” yönünde bir ifadede bulunduğunu öne sürdü. Ancak Yavuz Ağıralioğlu bu iddiayı derhal yalanladı. Böyle bir cümle kurmadığını açıkça belirtti.

Ağıralioğlu’nun yalanlamasına rağmen, söz konusu iddia sosyal medyada çığ gibi büyüdü. Pek çok hesap, Ağıralioğlu’nun gerçekten böyle bir söz söylediği yönünde paylaşımlar yaptı. Ancak yalanlama, aynı hızla yayılmadı. Bu da dijital çağın en büyük sorununu bir kez daha ortaya koydu: Yalan, doğrudan daha hızlı yayılıyor.

Bu olay, Fatih Altaylı’nın ilk “tekzip macerası” değil.
Daha önce de Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, Altaylı’nın kendisine atfettiği sözleri yalanlamıştı. Altaylı, Yavaş’ın CHP’nin olası cumhurbaşkanı adaylığı üzerine bazı ifadeler kullandığını iddia etmiş; Yavaş ise bu sözleri kesin bir dille reddetmişti.

Her iki örnek de gösteriyor ki, Fatih Altaylı son dönemde gazetecilikteki en temel ilke olan doğruluk ve teyit konusunda ciddi bir sınav veriyor.
Gazetecilik, duyumla, söylentiyle ya da kişisel yorumla değil; bilgiyle, belgeyle, doğrulanmış kaynakla yapılır. Aksi hâlde, güven erozyonu kaçınılmaz olur.

Altaylı, kuşkusuz Türkiye basın tarihinin renkli ve etkili figürlerinden biri. Ancak bugün geldiği noktada, her yeni açıklamasının ertesi gün yalanlanması, hem kendi inandırıcılığına hem de genel olarak medyaya olan güvene zarar veriyor.

“Yalandan kim ölmüş” diyerek gerçeği esnetmek, kısa vadede reyting getirebilir belki.
Ama uzun vadede, gazetecilikteki en değerli sermaye olan itibarı tüketir.

Fatih Altaylı, bu gidişle gerçekten “yalanlanma şampiyonu” unvanını alacak gibi görünüyor.
Ne var ki bu şampiyonluk, bir övünç değil, mesleki bir alarm zili olmalı.

**

Mevlüt Abi’nin Not Defteri – 2

Parti Değiştirmenin İncelikleri

Ula dostlar,
Siyaset dediğin şey, bizim mahalledeki dolmuşa benziyor:
Biri iniyor, biri biniyor…
Ama en arkadaki Alaattin Abi hiç inmiyor!
Ne iniyor, ne de para veriyor; hep “Ben Ülkü Ocakları Eski Genel Başkanıyım” diye geçiyor!

Şimdi bakın…
Ben yıllardır siyaset kahvelerinde, miting meydanlarında, muhtar seçimlerinde gözlem yaparım.
Bir insan bir partiden ayrılır, tamam…
Ama bu kadar çok parti değiştiren adam, ben daha görmedim!

Alaattin Abi, siyasi yolculuğa MHP’den başladı.
Oradan DYP’ye geçti — “Merkez sağ bana yakışır” dedi.
Sonra bir baktık AK Parti’nin politikalarına destek veriyor…
Dernek kurdu, demeç verdi, “Demokrat iş adamı” oldu.
Sonra hop!
Bir sabah CHP’de bulduk kendisini.

Ula hani bu siyaset haritasını çizsek,
Google Maps bile “rota hesaplanamadı” der.

Bir gün Ülkücü,
Bir gün Liberal,
Bir gün Sosyal Demokrat…
Ben dedim ya, bu adam “siyasal bukalemun” olmuş!
Hangi partiye gitse, o partinin rozetini görünce rengi değişiyor.
Ama dikkat edin: Unvan hep sabit!
Sanki kimlik kartına kazınmış gibi:
“Ülkü Ocakları Eski Genel Başkanı.”

Geçenlerde kahvede anlattım, millet gülmekten yerlere yattı.
Dedim ki:
— “Ula Alaattin bir navigasyon olsaydı, her beş dakikada bir ‘rota değiştiriliyor’ uyarısı verirdi!”
Biri dedi:
— “Abi, o navigasyonun pili bitmez mi?”
Dedim:
— “Bitmez kardeşim, o siyasetle şarj oluyor!”

Ama hakkını da yemeyelim.
Adamda bir enerji var ki, 80’lerden beri hiç tükenmedi.
Her dönem bir kapı buldu,
Her partide bir sandalye buldu,
Her platformda bir mikrofon buldu.

Ama işte…
Her defasında geçmişini bagaja koydu.
Ne DYP var özgeçmişinde,
Ne AK Parti,
Ne CHP…
Sadece “Ülkü Ocakları Eski Genel Başkanı.”

Mevlüt Abi der ki:
Siyaset yolculuğunda parti değiştirmek suç değil…
Ama milletin hafızasını hafife almak ayıptır.
Unvanla siyaset olmaz, işin özü samimiyettir.