Kentten Koparılan Festivaller

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Adana, Türkiye’nin en renkli, en hareketli şehirlerinden biridir. Güneşiyle, insanıyla, kebabıyla ve elbette festivalleriyle anılır. Uzun yıllar boyunca “festival kenti” unvanını hakkıyla taşımıştır.

Bir zamanlar Altın Koza Film Festivali’nin ışıltısı, Adana sokaklarını sinemanın büyüsüyle doldururdu. Dünyanın dört bir yanından sanatçılar gelir, şehrin her köşesi sinema tutkusuyla yaşardı. Hâlâ sürüyor belki ama eski görkeminden uzak…

Bir de “Rakı Kebap Festivali” vardı. Tüm dünyadan konukların geldiği, kentin sokaklarını coşkunun, muhabbetin sardığı o güzel günler. Ancak bir dönemin kendi yaşam anlayışlarının topluma dayatanların dar bakış açısıyla, “yaşam biçimi” tartışmalarına kurban edildi. Yasaklandı.

Ardından Portakal Çiçeği Festivali ve Lezzet Festivali geldi. Her ikisi de başladıkları yıllarda Adana’nın ruhuyla, Adanalılıkla bütünleşmişti. Kentin dört bir yanı festival alanına dönüşür, portakal çiçeği kokuları ve kebap dumanları arasında insanlar sokaklarda dans ederdi. Atatürk Bulvarı’ndan Ziyapaşa’ya, Gazipaşa’dan Turgut Özal Bulvarı’na kadar şehir adeta bir karnaval alanıydı. Esnaf yüzü gülerdi, turizm canlanır, şehir nefes alırdı.

Sonra bir el değdi…
Ve her iki festival de kentin kalbinden koparılarak Merkez Park’a hapsedildi.

Artık o geniş sokaklarda değil, demir bariyerlerle çevrili, giriş çıkışların kontrol edildiği bir parkta yapılıyor festivaller. O eski özgürlük havası yerini sıkışmış bir kalabalığa, bir “açık hava cezaevi” hissine bıraktı.

Üstelik stand kiraları öyle yüksek ki, kent esnafı bu etkinliklerin dışında kalıyor. “Adana’yı tanıtıyoruz” denilerek yapılan bu organizasyonlarda, Adanalının kendisi yer bulamıyor. Merkez Park’a yönlendirilen ziyaretçiler nedeniyle çarşı-pazar boş kalıyor. Kısacası, festival kente değil, kentten koparılmış durumda.

Bir de fiyatlar var… Lezzet Festivali’nin internet sitesine bakınca insanın iştahı değil, morali kaçıyor. Et, süt, yumurta almakta zorlanan vatandaşın ailesiyle gidip orada bir şeyler yemesi neredeyse olanaksız. Oysa bu festivallerin en güzel yanı, halkın tamamına ulaşması değil miydi?

Eğer gerçekten Adana tanıtılmak isteniyorsa, festivaller yeniden sokağa, bulvara, çarşıya dönmeli.
Şehrin kalbiyle, halkıyla, esnafıyla yeniden bütünleşmeli.

Dileğimiz şu: 2026’da Portakal Çiçeği ve Lezzet Festivalleri yeniden Adana’yla kucaklaşsın.
Merkez Park’a hapsedilmesin.
Adana yeniden o eski, coşkulu, özgür festival günlerine kavuşsun.

**

Mevlüt Abi’nin Not Defteri

Ahmet Bey’den Bana Kurdela Kazığı!

Ben kendimi açılış ve kurdele kesme şampiyonu sanıyordum…
Yani, benden habersiz bir açılış yapılmaz, bir kurdele kesilmezdi.
Nerede bir makas sesi duysam “durun, ben de geliyorum” diye koşardım.

Ama meğer benim gibi kurdele peşinde koşan gizli rakipler varmış.
Hem de hiç beklemediğim yerden: bizim Ahmet Bey!

Ben evde makasımı parlatıyor, “bugün nerede açılış var” diye hem Google Amca’ya soruyor hem de belediyelerin sayfalarını karıştırırken, bizim Ahmet Bey cebine makası koymuş, doğruca Beyazevler’e gitmiş!

Ben “nereye böyle aceleyle Ahmet?” diye sorduğumda, “bir arkadaşla buluşacağım” demişti.
Meğer o arkadaş Beyazevler’deki lokanta açılışıymış!

Kurdelenin ucundan da olsa tutup poz vermiş, sonra bana bir de utanmadan WhatsApp’tan fotoğrafla video göndermiş.
Üstelik altına da “güzel açılıştı, keşke sen de olaydın” diye yazmış.
Yani mesaj açık: “Senden hızlıyım Mevlüt Abi!”

Alacağın olsun Ahmet Bey…
Bir gün senin açılışına ben de öyle bir baskın yapacağım ki, makası senin elinden kapıp şak diye keseceğim kurdeleyi!
O zaman ben de sana fotoğraf ve video göndereceğim:
“Geçmiş olsun Ahmet Bey, açılış benden sorulur!” diye.

Bu arada küçük bir duyum aldım; ortak dostumuz Hüseyin’i de uyarayım.
Ahmet Bey senin de siyasi hedeflerine göz dikmiş!
Senin kesmen gereken kurdeleyi o kesmiş bile.
Bana yaptığı gibi sana da video yollamış.

Kısacası dostlar, bu kurdele işi artık ciddi bir rekabete dönüştü.
Siyasette makamlar değil, makaslar konuşuyor!